O projekcie
O projekcie
Projekt Opera Omnia św. Tomasza z Akwinu ma na celu wydanie około stu dzieł Akwinaty, których autentyczność została potwierdzona (projekt nie obejmuje wydania tłumaczeń tych prac, co do których istnieje uzasadniona wątpliwość w zakresie autorstwa). Prace zostały zaplanowane jako kilkunastoletni proces translatorski, redakcyjny i wydawniczy.
Opis przedsięwzięcia
Przez wiele wieków teksty św. Tomasza z Akwinu czytano w łacińskim oryginale. Stopniowe odchodzenie od łaciny spowodowało, że dzieła Tomasza stały się w praktyce niedostępne nawet dla wielu wykształconych czytelników, co zrodziło potrzebę tłumaczeń na języki nowożytne. Ze względu na rozmiary pracy, zadanie to wzięli na siebie przeważnie zakonnicy, najczęściej dominikanie, wspomagani finansowo i naukowo przez współpracowników świeckich i powoływane w tym celu fundacje (np. Die Deutsche Thomas Ausgabe w Niemczech). W XX wieku ukazały się tłumaczenia francuskie, angielskie, niemieckie i włoskie.
Opis przedsięwzięcia
Tomasz z Akwinu
Tomasz z Akwinu
Tomasz z Akwinu (1225–1274) jest niewątpliwie jednym z najwybitniejszych myślicieli Zachodu, który na wiele stuleci ukształtował  sposób teologicznego i filozoficznego myślenia w naszym kręgu cywilizacyjnym. Urodził się około 1224 roku na zamku swoich rodziców w Roccasecca w południowej Italii. Wychowany przez benedyktynów na Monte Cassino, wstąpił do założonego kilkadziesiąt lat wcześniej zakonu dominikanów. Po okresie formacji podjął pracę wykładowcy. Działał między innymi w Kolonii, Paryżu i miastach uniwersyteckich Italii. Umarł w roku 1274 w drodze na Sobór Lyoński. Został kanonizowany w 1323 roku.

Cytat

Człowiek z zepsutym smakiem nie wydaje słusznego sądu o potrawach, ale do rzeczy smacznych czuje niekiedy wstręt, z kolei zaś ma apetyt na rzeczy wstrętne. Natomiast człowiek ze zdrowym smakiem wydaje słuszny sąd o potrawach. Podobnie człowiek, którego postawa jest zepsuta, jako, że ukształtowała się na wzór rzeczy świeckich, nie wydaje słusznego osądu na temat dobra.
(In Rom, cap. XII, lect.1 (nr 967)